![[personal profile]](https://www.dreamwidth.org/img/silk/identity/user.png){kind=small}
Крым – краіна катоў і сабак! На любой станцыі проста на пэроне вас чакае кот (гэта вы так думаеце), свой пэрсанальны код гэтай станцыі. Дакладней, некаторыя каты маюць сваю ўласную станцыю. На аднаго ката адна станцыя. Ён там галоўны. Можа й яна, котка, – для вас гэта не істотна. Вы прыехалі ў госьці – дык будзьце гасьціннымі! ;)
Безумоўна, вы можаце паехаць далей і без кацінага бласлаўленьня – але не забывайце, што й далей абсалютна паўсюль вас будуць сустракаць каты, коткі і кацяняты. І калі вы не пакорміце ката ў Джанкоі, у рэстарацыі пад Севастопалем вас будзе нахабна даставаць яго сабрат. А калі задобрыце першага – тады й другі будзе вымагаць даніну па добраму, гуляючы, ласкава мяўкаючы й дэманструючы вам сваю прыгажосьць з усіх бакоў абсалютна бясплатна.
З сабакамі тое ж самае. Сабакі паўсюль. Сабакі ходзяць, дзе хацяць, сядзяць дзе хацяць й безумоўна сьпяць дзе хацяць. І хаця сабака як правіла займае больш месца за ката – дрыхні ён хоць на вузкім ажыўленым скрыжаваньні на рынку, усе мусяць акуратненька ціхенька яго абыходзіць. Гэткія царскія звычкі вельмі заразныя й для хатніх сабак турыстаў. Гэта дома яны лічылі сябе элітнай пародай. А тут яны імгненна разумеюць што такое сапраўднае Жыцьцё, Свабоднае. Рознымі хітрыкамі яны вымушаюць гаспадароў ня браць іх з сабой на марскую прагулку, – Вой, сабачку ўкачае! Не сумуй, мы не надоўга. – І як толькі кацер адыходзіць на бясьпечную адлеглась і ўвага гаспадароў пераключаецца на іржавага падводніка, спакойна адпраўляюцца па рэстарацыях. Дабразычліва ігнаруючы тамтэйшых катоў. Каты прыезжым сабакам не давяраюць. Яны імгненна зьнікаюць-праяўляюцца ў самым дальнім кутку рэстарацыі, нібыта ўжо па-за яе межамі, і старанна робяць выгляд што проста зайшлі ў цянёк пачысьціць вушы. Брадзі-брадзі, турыст, – Опанькі, які сабачка! Трэба даць яму чаго, пакуль сам усё ня ўзяў. – Твае гаспадары хутка вернуцца, а мне тут жыць.
Сабака, які сплавіў сваіх гаспадароў на кацеры, можа часова ўратаваць вас ад расплаты за няўплату даніны джанкойскаму кату.
Заўважана, што турысты з сабакамі больш часта бяруць марскія прагулкі на больш доўгі час. Рабеце высновы – калі няма сумленьня.
Ню вось і Евпаторія…
Безумоўна, вы можаце паехаць далей і без кацінага бласлаўленьня – але не забывайце, што й далей абсалютна паўсюль вас будуць сустракаць каты, коткі і кацяняты. І калі вы не пакорміце ката ў Джанкоі, у рэстарацыі пад Севастопалем вас будзе нахабна даставаць яго сабрат. А калі задобрыце першага – тады й другі будзе вымагаць даніну па добраму, гуляючы, ласкава мяўкаючы й дэманструючы вам сваю прыгажосьць з усіх бакоў абсалютна бясплатна.
З сабакамі тое ж самае. Сабакі паўсюль. Сабакі ходзяць, дзе хацяць, сядзяць дзе хацяць й безумоўна сьпяць дзе хацяць. І хаця сабака як правіла займае больш месца за ката – дрыхні ён хоць на вузкім ажыўленым скрыжаваньні на рынку, усе мусяць акуратненька ціхенька яго абыходзіць. Гэткія царскія звычкі вельмі заразныя й для хатніх сабак турыстаў. Гэта дома яны лічылі сябе элітнай пародай. А тут яны імгненна разумеюць што такое сапраўднае Жыцьцё, Свабоднае. Рознымі хітрыкамі яны вымушаюць гаспадароў ня браць іх з сабой на марскую прагулку, – Вой, сабачку ўкачае! Не сумуй, мы не надоўга. – І як толькі кацер адыходзіць на бясьпечную адлеглась і ўвага гаспадароў пераключаецца на іржавага падводніка, спакойна адпраўляюцца па рэстарацыях. Дабразычліва ігнаруючы тамтэйшых катоў. Каты прыезжым сабакам не давяраюць. Яны імгненна зьнікаюць-праяўляюцца ў самым дальнім кутку рэстарацыі, нібыта ўжо па-за яе межамі, і старанна робяць выгляд што проста зайшлі ў цянёк пачысьціць вушы. Брадзі-брадзі, турыст, – Опанькі, які сабачка! Трэба даць яму чаго, пакуль сам усё ня ўзяў. – Твае гаспадары хутка вернуцца, а мне тут жыць.
Сабака, які сплавіў сваіх гаспадароў на кацеры, можа часова ўратаваць вас ад расплаты за няўплату даніны джанкойскаму кату.
Заўважана, што турысты з сабакамі больш часта бяруць марскія прагулкі на больш доўгі час. Рабеце высновы – калі няма сумленьня.
Ню вось і Евпаторія…
