горад родны прымі мяне

Ціхіе прагулкі па родным горадзе. Акуратна, па сваіх раёнах: бабуліных-дзядуліных, самага дзяцінства. Шчымлівыя... Па крэпасьці. Заброў туды дзе й ня быў ні разу.
І каляровы фантан.
І фіг зь імі з байкерамі.



І два апошніх квітка ад кандуктаркі ў аўтобусе. "У катушцы іх тысяча, і гэта самыя апошнія! Мабыць вельмі шчасьлівыя будуць."