так гаварыў Дзен..іска :) _2

працягваю

Дзяніска вельмі любіў чытаць. Як толькі навучыўся – стаў чытаць усё запар. Кніжкі на сталах, шыльды на крамах, газэты ў кіёсках, абвесткі на слупах.
Пайшлі яны з мамай і зусім маленькім Максімкай у краму. Малога на калясцы павезьлі. “Стой тут и смотри за Максимкой, пока я в магазин схожу. Никуда не отходи! Понял?” – “канешна Понял чего тут понимать.”
Выходзіць мама з крамы – каляска стаіць, Дзяніскі няма! І на ўваходзе няма, і каля ўваходу няма, і далей няма, і за вуглом… ах ты, *.*.* - ён на тым баку дарогі! Ля стэнда. Газэты чытае!
“Я тебе говорила? Ты обещал следить? Ты почему ушёл?!”
– Так он же спиит!..


Мама на інтэрнатаўскай кухне гатуе, Дзяніска сядзіць побач на лаўцы, засьцеленай паперамі. Вельмі доўга вельмі ціха сядзіць. І раптам падымае галаву й задумліва пытаецца:
( А цяпер 'внимание, вопрос' )

перевод наведением , працяг будзе :)