Снайпэры трапляюць у цэль

Канцэрт Начных снайпэраў быў супэр-звыш. Акустычны! - абажаю.



На гэтым можна было б і скончыць ;)
аньне!
(пад катам яшчэ прэвьюхі спасылкамі на фоткі 768*576 (80-150кб); унізе спасылка на агульную галерэю)

Я здавалася б ведаў што гэта такое. Разумныя лірычныя пачуцьцёвыя заунывные стоны песьні ;) "Академіческая музыка" (с) :)) А фігушкі! Такі завадны задор быў большую частку канцэрту - што проста Ух!
І гэта пры тым што - ! - Дыяна выступала ( з паламанай нагой! )

але ( зажыгала й седзючы! )

аж ( крэслы падалі! )

И даже думать не хотелось, было просто так хорошо.
А в моих ботинках до сих пор беларусский песок. :)

А калі сталі выконваць вершы пад музыку, прама з кнігі...


( я не могу ни с кем, прошло шесть лет... )

рытм і рытмы, энэргія й энэргетыка... я мог бы сказаць "гэта было Моцна" - але лепш нічога не казаць. Так - пачуць як-небудзь.

А ўсё ж-ткі як яна скакала па сцэне ( на адной назе! )

Здорава было. і весела й лірычна. Шкада новых песьняў практычна не запомніў сходу.
Он был католическим священником, Она читала рэмбо.
Он кормил волка с рук, Она любовалась собой.
( Господи, дай Ей любви! не отвернись от Неё )

Файна падрыхтаваўся фанклюб! :) раздалі палове залу вясёлыя - розныя! - рожыцы й самалёцікі. Праінструктавалі як і калі карыстацца :)
І пад фінал - я покидаю столицу...
и быстрей в самолёты!
высоты не бояться. - паляцелі самалёты... па зале, на сцэну - і са сцэны. Апошні самалёцік Дыяна пацалавала:) - і ён плаўна прыляцеў у рукі нейкаму хлопцу.


На самы фінал яе ўсё ж прарвало... "Ты не вернёшся", "Настанет день, когда и я исчезну..." ...
Але чамусьці засталося адчуваньне што скончылася ўсё добра.
(см. фотку са смайлам:)
і галерэю (+ 4 фоткі) )

P.S.: Ах, да - Лейка, прювет! ;)