які я нафіг калдун... нафіг мне задаткі майго нейкага калдунства, што мне з адгадваньня блiзкай будучынi, што мне з "адчуваньня цябе" - калі я не магу самага галоўнага.
я разумею што з той "увагай", што да гэтага майго жж апошнiм доўгiм часам, спадзявацца наўрадцi ёсьць на што, мы разумеем што з гэтай праблемай спадзявацца наогул можна мала на што... i можа лепш бы маўчаць чым пiсаць дэпрэснае незразумела што...
я проста не магу маўчаць, не магу нiчога не рабiць.